Çocuklarını okullarda bedava okutabilmek amacıyla değil sağlıklı olabilmeleri, bir ekip ruhunun, arkadaşlık dostluk hissinin ona gelecekte sağlayacağı esenliği düşünerek spora yönlendirebilen ebeveynler olsa… Ülkenin en başarılı raketini överken bu başarıda başlıca pay sahibi olan antrenörleri ve ona bu ülkede kucak açan kulübü göz ardı etmeyen bir anlayış olsa… Ülkenin en köklü kulübünün başkanını
"bana niye geldiniz" yerine
"size nasıl yardımcı olabilirim" diye karşılayabilecek anlayışta bir genel müdür olsa; Başarılı çocuklarını ticari birer mal gibi satışa çıkarmayan, sporla alakası yokken çocuğunun antrenörü kesilip maval okumayan ana-babalar olsa… İçi boş sansasyonel ilkellikler yerine köklü ve sürekliliği olan etkinliklere yatırım yapılıyor olsa… Sporcu başarı basamaklarına ulaştığında aniden oportünist bir yaklaşımla medyada onun yandaşı olarak türeyen sponsorlar ve erkân yerlerini bir sporcuyu çekirdekten destekleyecek sabır ve anlayışa bırakıyor olsa… Çikolatalarını bile masraf göstermek yerine mahalleden çıkmamış kariyerlerini önce ulusal sonra da uluslararası düzeye çıkarmayı hedefleyen antrenörler olsa… Ülkedeki başlıca tenis dergisi benliğini yitirmemek için resmi organların bültenlerinden destek aramıyor… Resmî organlar da bu desteği şartlı değil tenis için veriyor olsa… Sporcular sadece vücutlarını değil beyinlerini de geliştirmek için play-station yerine satranç oynayıp magazin yerine kitap okuyor olsa… Profesyonel sporculara servet dö kerken amatör şampiyonlara da ödüllerini zamanında verebilen yerleşmiş bir spor politikamız olsa… Yıllar sonra doğru yapılanma eşiğindeki tenisimize yardımcı olabilecek saygın birine daha ne yapacağını öğrenmeden
"Teniste Hiddink (!)" yaftasını yapıştırmak yerine onu dinleyebilen onun birikimini sansasyona yeğleyen basın mensupları olsa… İşte o zaman yakın bir geçmişte 25. sayısına ulaşmış bir Tenis Dergisi için
"helal olsun bunu çıkaranlara" demek zorunda kalmazdık.
