Önce, Financıal Times'ın, "Arap Baharı ve Türkiye" analizine bakalım. "Türkiye'nin cazibeli fakat yanıltıcı modeli" imzalı makalede, Türkiye'nin, geçiş sürecindeki Arap ülkeleri için, "örnek" olamayacağı iddia ediliyor.
Bunu nasıl okumak lazım?
Demek ki İngiliz derin devleti, Arap ülkelerinde Türkiye'nin örnek alınmasından rahatsız. İngiltere, Arapların, Türkiye'nin muhafazakâr demokrat AK PARTİ'nin kazandığı başarılardan korkuyor. Arap Baharı'nın başarıya ulaşarak, Arap devletlerinin aynen Türkiye gibi, muhafazakâr ancak dinamik ve refah içinde toplumlar yaratabilmesinden huzursuzluk duyuyor. İngiliz derin devletinin sözcülüğünü yapan gazete, Türkiye'deki iktidarın dönüşüm sürecindeki Arap ülkeleri için model alınmasına itiraz ederken, adeta Arap ülkelerine, "Aman, Türkiye ve AK Parti iktidarını örnek almayın" diye yalvarıyor.
Hadi oradan demenin zamanı geldi. Güzel bir atasözümüz var: Korkunun ecele faydası yok.
İngiltere tarihi gerçeklerle karşı karşıya.
Yüzyıl önce cetvelle çizdiği Ortadoğu haritası değişiyor. Birbirine kırdırılan Arap ülkeleri birliğe doğru gidiyor. Ortadoğu'da dünyayı hareketlendiren coşkulu değişiminin tersine çevrilemez noktaya ulaştığını görülmektedir.
Önceki yıllarda Balkanlar'daki bahar hareketlerini ve değişimi sabote etmek isteyenler rüzgârı tersine çevirebilmek için çok uğraştılar, ama başarılı olamadılar. Arap Baharı dalgası, bırakın etkisini kaybetmeyi, yolundan sapmayı, tersine dönmeyi, yolunu güçlenerek devam edecektir. Arap Baharı, sadece iktidarları devirmiyor. Bölgedeki güç haritasını, bölgeye yönelik müdahil ülkelerin pozisyonunu, çıkar ve tehdit algılamalarını da kökünden değiştiriyor.
İHSANOĞLU'NUN DERSİ
Financial Times'ın psikolojik harekât orijinli analizinin çıktığı aynı gün, İslam Kalkınma Örgütü Genel sekreteri Ekmeleddin İhsanoğlu, adeta İngilizlere ders veriyor: ARAP BAHARI, TÜRKİYE'NİN 2.
MEŞRUTİYET GİBİ."
Arap Baharı bir süreçtir. İstikrar iki dönem geçtikten sonra gelir. Yapılan değerlendirmeler hep satıhta. Mesela Mısır örneğini alırsanız 60 yıldır siyasi parti adına hiçbir kuruluş yoktu, fikir hürriyeti, toplanma hürriyeti, bunların hiçbirisi yoktu. Birdenbire halkın ayaklanması ve tabuların yıkılması ve halkın bütün kesimlerinin sokağa dökülmesi ve Tahrir Meydanı'nda (Mübarek) rejim düşsün diye tek hedefte birleşildi. Bizdeki II. Meşrutiyet gibi bir durum.
Abdülhamit gitsin de ne pahasına olursa gitsin, ondan sonrası malum. Orada milliyetçilerin, İslamcıların, değişik etnik grupların, herkesin birleştiği nokta Abdülhamit'i düşürmekti.
Burada da tek hedef vardı 25 Ocak'ta.
Mübarek düşsün.
Tunus'ta, önce Zeynel Abidin düşsün denildi. Tunus'ta siyasi partiler vardı, sendikalar güçlüydü, halkın refah seviyesi daha ileriydi, orta tabaka daha genişti. Onun için yakın zamana kadar daha rahat bir zemin üzerinde gitti. İşler, iki sonra yerine oturur."
İhsanoğlu, İngilizler'e anlayacağı lisanla cevap veriyor: Türkiye modeldir. Türkiye, Abdülhamit'ten bugünlere geldi. Arap devletleri de zamanla Türkiye gibi olacak."
SONUÇ: Tunus'ta Başbakan Gannuşi'nin sözleri her şeyi açıklıyor: Arap Baharı başarısız kılınmaya çalışılıyor. Fransa'nın açıklamalarını reddediyoruz. Yabancı bir ülkenin başka ülkelerin içişlerine karışmasını kınıyoruz.
Tunus'a karşı düzenlenen komplolar başarısız olacaktır. Devrimlerin yaşandığı ülkeleri karışıklık içine sokma ve bu ülkeleri dışarıya kapalı hale getirme gibi yollarla başarısızlığa itiliyor."
Gannuşi, Türkiye'yi örnek aldı. Doğru yaptı.
İngilizler bunu ne kadar kırmak isterse istesin, Arap Baharı VAHŞİ BATI'nın sömürü düzenlerini er geç yıkacaktır. Türkiye bunu yaptı. Sıra Arap devletlerinde.
