Köyde pirinç tarlaları ve elma bahçeleri dışında fazla bir şey yoktu. Sakin yapılı ve dürüst Hanada, aylarca düşünmüş, derken bir gün öğrencilerin sınıf projesi olarak pirinç ektiklerini görmüştü. Çocuklar iki tür pirinç ekiyordu. Birinin sapı koyu morken, diğerininki açık yeşildi. İşte o an, renkli pirinçleri sözcükler ve resimler oluşturacak şekilde ekmeyi kafasına koydu.
Hanada, "Bunun bu kadar popüler olacağını bilemezdim" diyor. Ortaya çıkan pirinç tarlası sanatı, köye üne kavuşturdu. Köylüler 1993'ten beri her yıl pirinç tarlalarını tuval, canlı bitkileri ise boya ve fırça gibi kullanıp resimler çiziyor.
Tarlalardaki resimler daha büyük, karmaşık ve renkli hale geldikçe, medyanın ve meraklılar ordusunun ilgisini çekti. Geçen yıl, sakinlerinin çoğunluğu yaşlı olan 8 bin 450 nüfuslu bu kasabanın dar sokaklarında 170 bin turist dolaştı. Trafik sıkışıklığı yaratan turistler, canlı sanat eserlerini görmek için saatlerce bekledi. Aslında ileri teknoloji, mükemmeliyetçi bir titizlik ve pirince olan saygının bir bileşimi olan bu resimler, ancak Japonya'da yapılabilir.
Kasabalılar, savaşçı bir keşişle çarpışan samurayı gösteren bu yılki dev resmi yapmak için, bilgisayar modellemesi kullanmış. Üç yeni renk (koyu kırmızı, sarı ve beyaz) daha elde etmek amacıyla, genetiğiyle oynanmış pirinçler ekilmiş. Bunları doğru yere ekmek için arazide kazıklarla işaretleme yapılmış. Pirinçlerin ekimini ve bakımını gönüllüler yapıyor. Resimler öyle ayrıntılı olmuş ki, Belediye Başkanı Koyu Suzuki'nin dediğine göre, ziyaretçiler sıklıkla bunların boyayla çizilip çizilmediğini soruyor. Suzuki, insanları buraya çeken etkenin şaşkınlık duygusu olduğunu belirtiyor. Kasabalılar turist çekmeye devam etmek için, gittikçe daha karmaşık resimler yapmaları gerektiğine inanıyor. 70 yaşındaki Suzuki, "Dağımız ve denizimiz yok ama bolca pirincimiz var. Kendi becerimizi kullanarak bir turizm sektörü yaratmalıyız" diyor. Inakadate sakinleri pirinç tarlası sanatının, gerileyen kasabalarına canlılık getirmesini umuyor. Japonya'nın çoğu kırsal bölgesi gibi burası da azalan nüfus, büyük borç yükü ve azalan tarım gelirleri nedeniyle zor günler yaşıyor. Erişte yemekleri yapan bir restoran işleten 73 yaşındaki Kumiko Kudo, "Eskiden birçok şey ters gidiyordu ama pirinç sanatı kasabaya yeninden birlik duygusu getirdi" diyor. Ancak kasaba şu ana kadar pirinç tarlalarındaki başarılarını maddi kazanca dönüştürmeyi başaramamış. Pirinç saplarının resimleri belirginleştirecek kadar uzadığı yaz sezonunda kasabaya akın eden turistler, fazla para bırakmıyor. Belediyenin Ekonomi Dairesi Başkanı Katsuaki Fukushi, "Turistler gelip resimleri övüyor ve gidiyor" diyor. Belediye başkanı yine de resimlerin sayısını artırmayı ve Inakadate'yi bir "sanat kasabası" yapmayı planlıyor.
DİĞER