- Geriye dönüp de söylediklerime baktığımda, sahneye koyduğum veya yazdığım bir oyunsa baktığım, bunlar hakkında hep tereddütlerim var. Mesela bugün, yazdığım oyunları bastırmıyorum. Üzerinde değişiklik yapılamayacak çünkü. Pişmanlık
duymak, ileride "Keşke böyle yapmasaydım" cümlesiyle karşılaşmak istemiyorum.
Yaşanan yaşansın ve bitsin istiyorum.
- Peki şimdi seçtiğimiz bu eski fotoğraflara bakmak nasıl duygular verdi sana?
Fotoğraflardaki anlar gözümün önünden geldi geçti. Ama hiç de hoş bir tat veya tatsız bir duygu bırakmadı bende. Tamamen nötr bir duygu içindeyim eskiye karşı. Ne mutsuzluk ne de mutluluk verdi anlayacağın. Yani fotoğraflara bakarken anımsayıp da "Ne hoş akşamdı" veya "Ne güzel bir dönemdi" dediğim hiçbir şey yok. Hafızam da bu yüzden iyi değildir zaten. Bende hiçbir şey kalmıyor. Yaşandığı an bitiyor. Geçmişe ait iz yok. - Fotoğraf önemli değil o zaman senin için?
- Eğer mekan, zemin iyi oturmuşsa, sanat değeri taşıyacak bir fotoğrafsa severim
fotoğrafı. Bir an, bir bakış, yanımdakine olan yakınlık ya da uzaklık, insanların arasındaki münasebet o fotoğrafta vardır. Bu anlamda irdelenirse, fotoğraftan çok hoş şeyler, hikayeler çıkabilir. Donmuş bir andır o. İnkarı da mümkün değildir. Ama fotoğraflardan çok hoşlanmıyorum. Fotoğraf çektirirken tedirgin olurum. Kamera karşısında son derece rahat olmama karşın fotoğraf makinesi gördüğümde gerilirim, yüzüm allak bullak olur. Boş bakarım; ancak çaktırmadan çekilen fotoğraflarım iyi netice verir bana göre.
Geçmişten bu kadar etkilenmemenin, geçmişi silmenin nedeni ne olabilir sence?
- Bende hep geleceği, yarını, bir sonrayı organize etmek gibi bir istek ve duygu
vardır. Belki de tiyatro sanatçısı olduğum için. Sanatçının şu günkü halden memnun olmayıp, dünyaya sanat yolu ile katkıda bulunarak gelecekte daha iyi bir dünya yaratmak gibi bir görevi olduğunu düşünüyorum. Ustalarımızdan bize yüklü bir şey bu; "Bugünü boşver. Yarın ne olacak; sen onu düşün." Bu duygu ile hep geleceğin dünyasını, yarını düşünüyorum ben.
- Ama yarını organize etmek çabasıyla bugünü ve anı kaçırmıyor musun?
- Çok doğru söylüyorsun, anı kaçırıyor olabilirim. Yani benim hep böyle mutsuz oluşum, duruşum, düşünceli oluşum bu yüzden olabilir. Mesela bir yere gittiğimde hiç eğlenemem. Hep yarın veyapacaklarım vardır aklımda. Haklısın ben bu anı yaşayamıyorum...
- Yarışmada mimiklerin çok önemi var. Tecrübelisin ama, insanlık hali yine de; tedirgin olmuyor musun "Kim Beş Yüz Milyar lster?"de, yarışmacı ile göz göze geldiğin an?
İnsan çok değerli benim için. O yarışma, orada bulunmak, orada bulunanlar çok değerli. Evet tedirgin oluyorum bütün tecrübeme rağmen. Yarışmacı, ifademden yanlış bir anlam çıkartırsa diye korkuyorum. Böyle bir tedirginliğim var. Bir cevap anında, ifademe göre yanlış anlamayla düşünmesi ve cevaplaması gibi bir tedirginlik bu.
- Peki yarışmanın başında bu başarıya ulaşacağını bekliyor muydun?
- Hayır beklemiyordum ve bu yüzden başta kabul etmemiştim. Sonra Fatih Aksoy'un doğru ve iyi yaklaşımlarına güvendiğimde kabul ettim, İyi ki kabul etmişim.
