Bu inzivada her şey vardı. Ve aslında hiçbir şey yoktu. Kapkaranlıktı... Günler yoktu, zaman yoktu, güneş hiç doğmadı bir damla ışık veya dışarıda görülecek hiçbir şey yoktu...
ÖNCEKİ RESİMLER İÇİN TIKLAYINIZ
Bakmamız gereken yer içimiz, tek ihtiyacımız olan şey ise cesaretimizdi. Ve Merak! Müthiş bir bilinmezlik her şey yeniden başlayan o heyecanlı kız... Bir ben vardır bende, benden içeri biliyordum. Ona temas etmek istedim...
Meraklı bir çocuk gibi müthiş bir neşeyle heyecanla attım ilk adımlarımı. Belki de ilk kez bastığım yeri bu kadar biliyordum, ilk kez dokunduğum duvar en yakın arkadaşım en güvendiğim yer olmuştu.
O kadar yavaş hareket ediyorduk ki o andan başka bir an'a gitmek veya başka bir şey düşünebilmek imkansızdı her şeyden önce bu eşsiz bir pratikti.
Bildiklerimden, bize yüklenen anlamlardan, sırtımızda taşımayı sevdiğimiz hatırlarımızdan, insanlardan, bugünkü Çağla'dan ve tüm kimliklerimizden arınıp orada özümüze temas etme hali...
Evet gerçekten belki böyle söyleyebilirim... Görmek istediğim tek bir şey vardı bunların hiçbiri olmadığında ki ben. O kızı çok merak ediyordum ve en çaresiz en savunmasız en zor anımda çıktı karşıma.
Ah mahvoldum... Ağlayışım ise o kızı bulmuş ve onu bir daha bırakmayacak olmanın verdiği mutluluk belki de. Şimdilik bu kadar sanırım..."
Çağla Şıkel
