TURGAY DEMİR - AN'I ISKALAMAK!
Karadağ şimdilerde unutulan Yugoslav ekolünün temel özelliklerini kapmış!.. Topla buluştuklarında bol pas yapan rakip oyuncular, kaptırdıklarında ise hücumlarımızı engellemek için Yugoslav faulüne başvurdular. Fransız Bastien de çoğunu yedi! Yemekle kalmayıp 'Bizim Çocuklar'a gereksiz kartlar gösterdi…
Hadi Fransız'a uymayalım ve oyuna dönelim… Milli Takım, sağdan Zeki-Cengiz, soldan Mert-Hakan ikili bindirmeleriyle tempoyu ayarladığı anlarda hem pozisyon buldu, hem de şık goller attı. Özellikle Cengiz bu manzarayı çizen ressam gibiydi, sağ tarafta fırtına gibi esti, harika bir gol attı, bir de asist yaptı. Yüreğine sağlık koçum…
Tempoyu yükselttiğimiz anlarda, "üstü kalsın" desek, tertemiz dört gol kalırdı cebimize… Ne var ki öyle olmadı! Sağ kanada atılan bir uzun topta neredeyse tüm savunmamız uyuyunca rahat maçı zora soktuk… Haa, Kenan da o sırada "profesyonelce" ayakkabısını bağlıyordu!..
Golden sonra Yusuf-Orkun değişikliği sahada bir şeyi değiştirmeyince Kenan çıktı, Kerem girdi ki, bana göre o "an"da sahada iki adet Cengiz Ünder'imiz oldu! Fazla gelmiş olacak ki Şenol hoca birkaç dakika sonra asıl Cengiz'i çıkarıp Enes'i aldı. Oysa tam da iki kanat istediğimiz hale gelmişti!...
Sonra mı!... Maç bitti, Altay'ın kurduğu baraja en az bir oyuncu daha girmeli ama Altay başta kimse farkında değil… El oğlu geldi, vurdu ve çatala astı… Yazık oldu… Günümüz futbolunda "an"ı yakalamak çok önemli… 90 dakika anlardan oluşuyor ve o "an"lardan birini dahi atladığınızda bir gol kaçırabilir ya da kalenizde gol görebilirsiniz. Biz de gördük zaten… Hem de ne görmek! Bundan sonra an'ları ıskalamayız inşallah.
REHA KAPSAL - KIRILMA!
Milli Takım'ımızın kötü geçen Avrupa Şampiyonası'ndan sonra ilk oynayacağı milli maç çok önemliydi. Bu teknik taktiğin önüne geçecek en önemli saha içindeki göstergesi, mental anlamda oyuncuların Avrupa Şampiyonası'ndaki o skıntılı süreçten sonraki saha içi yansıması nasıl olacaktı. Tabi ki kendi evimizde seyircimizle oynayacağımız maçta, oyuncularımız yüksek enerjiyle başladı. Ve özellikle Cengiz'in saha içinde yaratığı farkla, attığı gol yaptığı asistle de 2-0 öne geçtik.
İşler iyi giderken de bunu sorgulamamız gerekirdi. Kenan iyi niyetli, koşan, mücadele oyuncu olabilir. Ama böyle maçlarda Cengiz gibi birebir adam eksilten, hücumda problem çözecek, anahtar oyunculara ihtiyaç vardır. Hücumda sol kanatta da Kerem'le başlamak saha içinde hücumda mutlaka opsiyonumuz olabileceği gibi olumlu olarak fark da yaratırdı.
Yediğimiz golden önce Karadağ, yine pozisyonlar buldu ama son pastaki kararsızlık ve kalite eksikliğiyle bunları değerlendiremedi. Arkasından golü bulduktan sonra ikinci devreye daha fazla oyunu risk ederek, bizim yarı alanımızda görülmeye başladı. Böyle maçlarda 2-1 her zaman tehlikeli skordur. Mutlaka üçü bulup rahatlamanız gerekir. Üçüncü golü bulacak fırsatları yakalamamıza rağmen hem son vuruşta hem de final paslarında çok aceleci davrandık. Bu da skoru artıramamamıza, oyuna son bölümde rahat giremememize neden oldu. Burada yapılan oyuncu değişiklikleriyle, diziliş değişiklikleri yaptık oyunu tutma adına. Ama bunun karşılığını da saha içinde alamadık.
Giren oyuncular çıkan oyuncuları arattı. Örneğin; Yusuf'un, Cengiz'in oyunun bitişine kadar sahada kalması gerekirdi. Cebelitarık maçına farklı kadroyla çıkıp onları dinlendirebilirdik Hollanda karşısında. İkisini de çıkartarak oyundan, takımın kalitesi de istediğimiz seviyenin çok altına düşmüş oldu.
Son bölümde oyuncuların rakip baskısıyla beraber strese girip, gereksiz yaptıkları bireysel hatalar sonucunda da tam 'maçı kazandık üç puanla sahadan ayrılıyoruz' derken yediğimiz golle 1 puan alarak maçı bitirdik. "Milli Takım'ımız biraz baskı yediğinde, geriye yaslanan ve telaş yapan skoru korumak amaçlı dağınık görüntüsüyle saha içinde kırılan taraf değil, aksine rakibini dirençli, güvenli ve kıran görüntüsüyle sahada duruş gösteren bir oyun oynaması gerekirdi". Buradaki en önemli fark da içgüdüsel telaşlı bir savunma değil daha sakin ve takım bütünlüğüyle hareket etmemiz lazımdı.