Hamileyken aşı olmaktan vazgeçti Kovid'e yakalandı! 38 gün yapay kalp akciğer makinesine bağlı kaldı

Karabük'te yaşayan Tuğçenur İncebacak (26), ilk çocuğuna hamileydi. Aşı olmaya gitti ancak son anda vazgeçti. Gebeliğinin 30'ncu haftasında Kovid'e yakalandı. Karabük'te 8 gün hastanede yattı, durumu hızla ağırlaştı. Ambulansla İstanbul'a, Sancaktepe Prof. Dr. İlhan Varank Eğitim ve Araştırma Hastanesi'ne sevkedildi, acilen sezaryene alındı ve yoğun bakıma kaldırıldı, yapay kalp akciğer makinesi ECMO'ya bağlandı. Tuğçenur, boğazında solunum cihazı tüpü, kasığı ve boynunda kanını temizlemesi için takılan ECMO hortumları ile, eli kalem tutabildiğince mektuplaşarak, 38 günü ECMO'da, toplam 50 günlük yoğun bakım savaşından zaferle çıktı.

takvim.com.tr

Giriş Tarihi :26 Aralık 2021 , 11:01 Güncelleme Tarihi :26 Aralık 2021 , 11:22

Hamileyken aşı olmaktan vazgeçti Kovid’e yakalandı! 38 gün yapay kalp akciğer makinesine bağlı kaldı

Karabük'te yaşayan Tuğçenur ve Sinan İncebacak çifti, geçtiğimiz yıl evlendi. Liseden beri tanışan 26 yaşındaki genç çift, ilk çocuklarını kucağına alma hayali kurarken aralarına Kovid girdi. Teşhis aldığında Tuğçenur 30 haftalık gebeydi ve aşısızdı, birkaç gün içinde kötüleşti ve Karabük'te hastaneye kaldırıldı.

Eşi Sinan ise aşılı olduğu için hastalığı ayakta atlattı. 8 gün hastanede yatan genç kadın ağırlaşınca, ambulansla İstanbul'daki en büyük pandemi merkezlerinden Sağlık Bilimleri Üniversitesi Sancaktepe Prof. Dr. İlhan Varank Eğitim ve Araştırma Hastanesi'ne sevk edildi. Burada acilen sezaryene alındı, sezaryen sonrası entübe edildi ve yoğun bakıma kaldırıldı.

İKİ AYI BULAN KOVİD SAVAŞI
Solunum cihazına bağlı olmasına rağmen kandaki oksijen seviyesi yüzde 40'larda kalan genç anneyi kurtarmak için canla başla mücadele eden Prof. Dr. İlhan Varank Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kalp Damar Cerrahisi Klinik Şefi Doç. Dr. Murat Uğur ile Yoğun Bakım Uzmanı Doç. Dr. Esra Adıyeke, onu yapay kalp akciğer makinesi ECMO'ya bağlamaya karar verdi. Tuğçenur'un yoğun bakımda mektuplarla başlayan yaşama tutunma çabası da bu şekilde başladı. Hemşireler, doktorları ve hatta onu görmeye dahi giremeyen eşine, sürekli mektuplar yazdı.