Türk Dil Kurumu sözlüğüne göre Türk adının anlamı Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde yaşayan halk ve bu halktan olan kimsedir. Türk adı ayrıca dünyanın çeşitli bölgelerinde yaşayan, Türkçenin değişik lehçelerini konuşan soy ve bu soydan olan kimse anlamına da gelmektedir. Bu anlamlara bakıldığında Türk adı, belirli bölgelerde yaşayan bir topluluğu tanımlamaktadır.
Türk Adı İlk Ne Zaman Ortaya Çıkmıştır?
Bugün bilimsel alanda, "Türk" adının sıfırdan sonra altıncı yüzyıl ortasında Göktürkler tarafından kurulmuş olan devlet (552-744) ile ortaya çıktığı bilinmektedir. Buna göre, Türk adı ilk olarak Çin yıllığı Çou-şu'da, Göktürk birliğini göstermek üzere 542 yılında ve Batı Wei imparatoru T'ai-tsu tarafından Göktürk kağanı Bumın'a elçi gönderilmesi dolayısıyla da 545 yılında görülmektedir.
Geçen yüzyıldan beri birçok araştırmacı tarafından ileri sürülen görüşlere göre, Herodotos'un 'şark kavimleri' arasında gösterdiği Targitalar veya İskit topraklarında oturdukları söylenen Tyrkae veya Tevrat'ta adı geçen Yafes'in torunu Togharma veya eski Hint kaynaklarında görülen Turukhalar (Turuşkalar) veya Thraklar veya Çin kaynaklarında M.Ö. 1. Bin içinde rol oynadıkları belirtilen Tikler (Diler) ve hatta Troyalılar ya da eski Önasya çivi yazılı metinlerde görülen Turukkular bizzat Türk adını taşıyan Türk kavimleri sanılmıştır. İslam kaynaklarında ayrıntılı bir biçimde aktarılan İran kökenli Zend-Avesta rivayetleri ile, İsrail kökenli Tevrat rivayetlerinde de Türk adı aranmış, Nuh'un torunu (Yafes'in oğlu), veya İran rivayetindeki hükümdar Faridun (Thraetaona)'un oğlu Turac veya Turda Türk adını taşıyan ilk kavim olarak gösterilmek istenmişse de, bunlar son arkeolojik araştırmalar ve kültür tarihi incelemelerine aykırı düştüğü gibi, diller bakımından doğrulukları da kanıtlanamamıştır.
