İşte Salih Tuna'nın köşe yazısından ilgili bölüm:
Biri (rahmetlinin de fakire dediği gibi) Avrupa'da herhangi bir ülkede en fazla büyükelçi olabilirdi, "başbakan" oldu. Diğerini kimse tanımıyordu, "bakan" oldu. Ötekini sorarsanız anca başbakanlık hayali kurabilirdi, "cumhurbaşkanı" oldu.
Bu makamlara gelmelerini sağlayan "liderleri" bunların da bedelini ödedi.
Mesela, "Gül benim cumhurbaşkanım değil" diyen o CHP'li yazarçizere bile ayar verdi.
"Otoriter" olduysa, biraz da bunların hakkını hukukunu savunurken oldu.
Ne ki, bunlar dehrin sefasını sürerken cefası ona kaldı.
Hedef hep o oldu; kumpaslara tuzaklara, suikastlara maruz kaldı, velhasıl, ölümlerden döndü.
Şu hale bakar mısınız:
Ekmeleddin İhsanoğlu'nu cumhurbaşkanı adayı gösterip "tıpış tıpış oy vereceksiniz" diyen, CNN Türk'e çıkanı partiden atarım yollu racon kesen ve her seçimde yenilen Kılıçdaroğlu'na onlar sadakat gösterirken, bunlar, her seçimde kazanan Başkan Erdoğan'ı adeta sırtından hançerlediler!
Pardon, "sırtından hançerlemek" ifadesi biraz ağır mı oldu?
"Sattı" diyeyim... Bu da mı ağır oldu?
Peki "Yusuf'u kuyuya attılar!" diyeyim, başka ne diyeyim?!
YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ!
