Lozan Antlaşması'nda Türkiye'nin "iç işlerine" ilişkin hiçbir madde yoktur (mübadeleyi saymıyorum)...
Müttefikler Türkiye'den bir "Batılılaşma devrimi" yapmasını istemediler.
Aslına bakarsanız "cumhuriyet ilan edilmesini" de istemediler. (Lozan'da imzası bulunan Türkiye Büyük Millet Meclisi Hükümeti zaten adı konulmamış bir cumhuriyet yönetimiydi... Cumhuriyet, antlaşmadan üç ay sonra durduk yerde "ilan" edilmemiş, "tescil" edilmiştir.)
Ne bizden ezanı Türkçe okutmayı isteyen vardı, ne de Ayasofya'yı müzeye çevirmeyi...
Nitekim Ankara yönetimi ezan için dokuz yıl, müze için on bir yıl beklemiştir.
Neden?
Alıştıra alıştıra, sindire sindire, diyecekler...
Neden şapka ve kılık kıyafet için üç yıl, yazı için beş yıl, soyadı için on bir yıl, kadınların seçme ve seçilme hakkı için on iki yıl beklenmiştir? (Belediye seçimlerinde yedi yıl, genel seçimlerde on iki yıl... Alıştıra alıştıra, sindire sindire...)
Ve de neden bazı Osmanlıca ay isimlerinin "Türkçeleştirilmesi" için tam yirmi iki yıl?
Kafamızı kurcalıyor, soruyoruz, sormakla yetiniyoruz, küfür yiyoruz.
Ayasofya'nın müzeye çevirilmesi çok mu gerekliydi?
Bu bir devrim miydi?
Ezandan Arapça'yı silmek şart mıydı? "Allahüekber" deyince kimse anlamıyor muydu da "Tanrı uludur" şeklinde açıklamak gerekiyordu?
Hayır, bu bir özentiydi.
Martin Luther'in İncil'i Almanca'ya tercüme etmesi gibi bir şey...
Aynı kafa, Sultanahmet Camii'ni "resim galerisi" ya da "caz kulübü" yapmayı da düşündü.
Yıldız Sarayı'nı kumarhane yaptılar, sonra da "harb akademisi"...
Orası pis padişah Abdülhamid'in sarayıydı ya, yokedilmesi gerekiyordu.
YAZININ TAMAMI İÇİN TIKLAYIN