Kanunumuzda böyle bir düzenleme bulunmamaktadır. Çocukların velayetinin kime verileceği konusunda en önemli kıstas çocuğun üstün yararıdır. Çocuğun yaşı küçükse, anne bakım ve ilgisine muhtaç olduğu kabul edilir ve çocuk anneye verilir. Tabii anne haysiyetsiz bir hayat sürüyorsa veya bir akıl hastalığı varsa veyahut da çocuğa bakmasının sakıncalı olduğu ciddi bir neden varsa, hakimin takdiri ile babaya da verilebilir. Velayet hakkını elinde bulunduran tarafın mahkemece düzenlenmiş karşı tarafla kişisel ilişki kurma tarihlerine saygı göstermesi gerekir. Birçok boşanmış çiftte çocuğu göstermemek, kaçırmak, çocuğu karşı tarafla ilgili doldurmak, çocuğa annen /baban öldü veya bizi terk etti şeklinde söylemlerde bulunmak çocuğun psikolojik gelişimi açısından zararlı olduğu gibi, velayeti elinde bulunduran tarafın velayet hakkını yitirmesine de neden olabilir.
Anne ve babalar kimi zaman anne ve babalık duygularının tatmini için birden fazla çocuğun olması durumunda çocukları aralarında paylaşmayı teklif ederler. Çocuk için boşanma gibi olumsuz etkileri olan bir durum var iken, bir de kardeşinden veya kardeşlerinden ayrılmak çok daha büyük bir olumsuz etki yaratacaktır. Çocuklar, bir arada olduğu sürece boşanmanın olumsuz etkilerinden daha az etkilenmekte ve birbirlerine destek olmaktadır. Kardeşlerin ayrılmaması çocukların üstün yararına olandır ve mümkün ise eşler arasında paylaştırılmamalıdır.