Yılın Takımı: Başakşehir.
Onlar aşkın çocukları. Futbol terbiyesinin, emeğin ve sevgi dolu bir öğretmenin elinden çıkan şampiyonluk öğrencileri.
Yılın spor adamı: Abdullah Avcı.
Bir teknik adamdan çok daha fazlası. Rütbesi insanlık.
Bitirimlere, kabadayılara futbolun altın anahtarını verenlere, zarafet ve futbol dersi veren adam. Bu adamı milli takımda katlettiren soysuzlar utansın.
***
Yılın eyyamcısı: Cüneyt Çakır.
Takımına ve adamına göre adisyon açan haksızlık garsonu!
Yılın ressamı: Moussa Sow.
Estetik goller sergisine en çok resmi asılan adam.
Yılın artistleri: Fatih Terim ve Arda Turan.
"Bir konuşursam" konulu film çevirip, sonra şöminenin başına geçen itiraf züğürtleri.
***
Yılın transferi: Jeremain Lens.
Ayaklarına kelepçe geçirseniz, iğne deliğinden fil geçiren pozisyon filozofu.
Yılın fiyaskosu: Serdar Aziz.
4.5 milyon euro artı üç futbolcunun karşılığı; stoper iskeleti.
Yılın biti: Emenike.
Bir adamı sık sık affederseniz ondaki ahlaksızlık kaşıntı yapar.
***
Yılın sanatçısı: Emre Belözoğlu.
Eski film afişlerindeki adını yeniden parlatan bir resital ustası.
Yılın asalağı: Sighthorsson.
Üzerine formayı bile geçirmeden 400 bin euro'yu iç edip giden arsız.
Yılın ustası: Şenol Güneş.
Fındık kabuğundan gemiler yapıp, Beşiktaş'ı karada denizde yüzdüren büyük kaptan.
***
Yılın tehlikesi: Marka merakı.
Futbola salt ticaret olarak bakıp, hakemleriyle, kumanda ettikleri yorumcularıyla naklen cinayetleriyle halt edenler!
Yılın gerçeği: Boşalan tribünler.
Kalite ve futbol arasındaki doku uyuşmazlığının yan tesiri.
Yılların yarası: Hakemler.
Bir doktorun hastanın karnında unuttuğu makasla, bir hakemin soysuz pozisyonlar için cebinde tuttuğu kartlar aynı kapıya çıkar.
***
Not: Şeytan neden kördür bilir misiniz?
Cehennemde hakemlik yaptığı için.