* Jale Hanım, ben 38 yaşında bir çocuk annesi dul bir bayanım. Hayatımda doğru bir şey yaşamadım. Çocuğumu da evlilik dışı doğurdum. Ama, çevreme hep yalan söylemek zorunda kaldım. Bu kaderi ben çizmedim ama çok mutsuzum. Elimi neye atsam, hep bozdum. Psikolojik sorunlarım oldu. Tedavi gördüm. İntihara teşebbüs ettim. Dost sandıklarım aslında birer düşmanmış. Bunu çevremdeki arkadaşlarımı birer birer kaybettiğimde anladım. Kimse zor günlerimde bana destek olmadı. Doğrusu ben de yaşadığım hayat çizgimi değiştiremiyorum. İçimden her kötülüğün intikamını almak geliyor. Mutlu olamıyorum. Çocuğumun da psikolojik durumu hiç iyi değil. Okulunda sorun yaşıyor ve ben kendime de kızıma da yetemiyorum. Ne yapmalıyım? Rumuz: A. L.
İşin kolayına kaçmak yok. Hayat büyük bir sorumluluk ister. Ve siz canınız ne istiyorsa, onu yaşamaya kalkmışsınız. Böyle bir hayat olmaz. Sanırım şimdi neden yalnız kaldığınızın farkındasınız. Ya bu hayat çizginizi değiştirirsiniz ya da şikayet etmeden yalnızlığa mahkum kalırsınız. Ayrıca, toplumumuzda namus kavramının ne kadar önemli olduğunu bilmeliydiniz. Siz doğruyu bildiğiniz halde, hep görmezlikten gelmişsiniz. Çevrenizin güvenini kazanmanız için uzun bir zamana ihtiyacınız var. Vakit kaybetmeden, kızınızla beraber psikolojik destek alın. Bunun faydasını göreceksiniz. Bulunduğunuz yerden uzaklaşın ve başka bir yerde hayata yeniden başlayın. Ama, aynı hataları yeniden tekrarlamamak şartıyla. Hiçbir şey için geç değil. Çocuğunuza sarılın çünkü size çok ihtiyacı var.
