Türk Hava Yolları'nın 123.yurtdışı noktası olan Darüsselam hattının açılışını sunmak için gazeteciler ve işadamlarından oluşan kalabalık bir heyetle ordaydım. Bu nokta THY'nin Afrika'daki 15. direkt uçuş noktası.
Henüz bakir olan madenleri zengin bu bölgede Türk okulları ve girişimci Türk işadamları yer almaya başlamış bile...
Türk Büyükelçiliği'nde düzenlenen gala gecesinde resmi konuşmaların arasında rengarenk kıyafetleri ve ilginç şovlarıyla yerel gruplar sahne aldı. Ben de böylece olumsuz hayat şartlarına rağmen bu kadar güler yüzlü ve mutlu görünen insanlarla tanıştım. Zaten Darüsselam Arapça'da "barışın evi" anlamına geliyormuş.
Sokakta sizi gören herkes gülümsüyor; biz de hemen onlar gibi karşılıklı "jambo" diyoruz; "merhaba" anlamında. Bir de dans ederken yüksek sesle söyledikleri bir şarkıda geçen Svahili dilindeki söz sanki hayat felsefeleri; "akuna matata"; yani "problem yok"; takma kafana gibi... Zaten ortalama yaşam süresi 52 yıl olan bir toplumun metropol şehirlerinde yaşayan günümüz insanları gibi her şeyi kafaya takması pek beklenemezdi. Gitmeden önlem amaçlı olduğumuz sarı humma aşılarına, yuttuğumuz sıtma haplarına da sanki gerek yoktu; korkutulduğumuz kadar çok sineğe rastlamadık.
Nüfusun büyük bir oranı fakir, aç, üst başlarına giyecek kıyafetleri yok, evlerinde elektrik yok, pencerelerinin camı yok; ama mutlu görünüyorlar.
Kişi başına milli gelir 525 ABD doları. Halk geçimini büyük ölçüde tarımdan ve turizmden sağlıyor.
Sanayileşme yok.
Seyahate çıkmayı işte bu yüzden seviyorum; insan içine dönüyor ve düşünüyor, hayatı sorguluyor. Mutlu olmak için illa maddi varlıklara sahip olmamız gerekmediğini Allah bana bir kez daha gösterdiği için memnunum.
* * *
ADADAKİ MÜSLÜMANLAR
Zanzibar'ı Forbes dergisi de "Dünyanın en seksi 12 adası" arasında göstermişti.
Ada insanının yüzde 97'si Müslüman; kucaktaki küçücük çocuklar bile kapanmış. Adada birçok medrese ve din okulu var. Yaklaşık 100 ülkede okulları olan Gülen'in burada da okulu var.
Adanın en iyi oteli gösterilen Kempinski'de konakladık.
Gerçekten de kartpostallardaki gibi ince beyaz kumlu sahili, yeşillikler içindeki lüks odaları ile büyüleyiciydi. Ancak yine de Kempinski işletmeciliğinden beklenmedik bir gelişme yaşandı biz ordayken...
Asılan bellboy Gruptaki gazetecilerden Oylum Talu, Sevilay Yükselir ve benim başıma gelen bir hadise bu...
Zanzibar'daki oda anahtarlarımız ve bavullarımızla bize eşlik eden Tanzanyalı bellboy'un (valiz taşıyıcının adını biliyoruz ama yazmıyorum)söyleyebildiklerine şaşacaksınız.
Dobra ve rahat konuşmalarıyla tanınan Sabah Gazetesi'nden Sevilay Yükselir'e eşlik eden bellboy'un, Sevilay'ın "odada gece sinek olur mu? Korkuyorum" gibi bir cümlesine "isterseniz yalnız uyumayın, sizinle kalabilirim" demesi... Sevilay'ın hemen "yanlış anladın" diye düzeltmesi...
Habertürk TV'de program yapan Oylum Talu'ya önce "erkek arkadaşınız var mı?" diye sorması, Oylum'un "hayır" demesi ve aynı bellboyun gece saat 01:30'da Oylum'un odasının kapısını çalarak "I want to kiss you (seni öpmek istiyorum)" demesi ve Oylum'un uyku sersemi halinde şok geçirerek kapıyı gencin yüzüne kapatması...
Aynı bellboyun beni odama geçirirken "do you have a husband? (kocanız var mı?)" diye sorması, benim önce "hayır" deyip sonradan uyanmamla "kocam yok ama erkek arkadaşım var, yakında evleneceğiz, kocam olacak yani" diye tavır koyup olası sözlü tacizden sıyrılmam...
Otele şikayette bulunmadık; bilemedik; kararsız kaldık; genç adam işsiz kalırsa ne yapar diye vicdan yaptık... Ama ülkemize dönünce yazmadan da edemedik...