Sevgili Jale hanım, ben 18 yıllık evli bir kadınım. Kocamdaki sorundan dolayı çocuk sahibi olamadık. Bunun eksikliğini ömrüm boyunca hissettim. Eşimle çok büyük kavgalarımız oldu. Bazen çocuk sahibi olmak için başka bir evlilik yapmayı bile düşündüm. Bu düşüncemi ona söylediğimde beni öldüresiye dövdü ve mahkemelik olduk. Yaklaşık 6 aydır ayrıyız. Sanki suçlu o değilmiş gibi benden özür bekliyor. Ziyaretime bile gelmedi. Hayatım şimdi altüst oldu. Çevreme de rezil oldum. Çok çaresizim. Hem onu hâlâ seviyorum, hem de nefret ediyorum. Bu olayı boşanma mazereti olarak kullanmak istiyorum ama pişman olur muyum bilmiyorum? Lütfen bana yardımcı olun. Rumuz: G.M

Sevgili okurum, böyle bir şeyi eşinize söylemiş olmanıza inanamıyorum. Onun size karşı bu davranışı haklı değil belki ama olayların bu duruma gelmesi normal. Anne olma arzunuzu anlıyorum ama bunu takıntı haline getirmişsiniz. Eşinizin durumuna kendinizi koyun ve aynı şeyleri size yaşattığında neler hissedebileceğinizi düşünün? O da çocuk sahibi olmayı istemiştir. Kaderinize boyun eğmek değil ama bazı durumları kabul edip, mutlu olabilirsiniz.