Tövbe vakti gelmedi mi? | Prof. Dr. Nihat Hatipoğlu ile 11 ayın sultanı Ramazan

Bu ay ramazan ayı, tövbe kapıları ardına kadar açık. Allah'ın yüce ve sonsuz rahmeti çok büyük. Bütün günahından, aymazlıklarından, ısrarından, nefsinin histerik vurgunlarından kaçın. Yeter ki zaman varken iş işten geçmeden Rabbine tövbe et. Yarın dönmek istesen de imkânın olmayabilir.

Hayat çok kısa. Ömrün saatleri sayılı. Nefeslerde öyle aslında. Hayat ile ölüm arasındaki bağın ne zaman kopacağı belli değil. Hayata dair her zevki yaşamak istiyorsun. Gün bu gündür diyorsun. Bi daha mı geleceğim diyorsun. Senin bu bakışına hak da veriyorum. Çünkü sen hep zevk, sefa, çal, oyna gibi bir pencereden baktın. O pencereden panorama öyle işte. Gördüğün gibi. Sen her şeyini ötede bir hayat yok, varsa yoksa her şey bugüne dair diyerek kurguladın. Bu kurgu üzerine kurdun. Bir an için bile olsa yanılabileceğini düşünmedin.

Hâlbuki en çok yanılanlar, hiç yanılmayacağını zannedenlerdir. Sana dikkatli olmanı, hesabını düzgün yapmanı, tedbirli olmanı, öldükten sonra hiç hesaba katmadığın bir âlemle karşılaşacağını söyleyenleri dinlemedin. Kısaca bu güne kadar bildiğini yaptın. İçine doğana göre hareket ettin. Benliğin üzerinde bir ben varsa, o da benim dedin. Tamam. Anladık. Kendini merkeze koyuyor, her şeyi kendine göre yorumluyorsun. Sen hiç mi yanılabileceğini hesaba katmadın? Ya yanılıyorsan! Ya dediğin gibi değilse! Gel kendin için biraz kendini kolla. Ahirette sana özel bir şeylerin hazırlandığını düşün. Düşünebileceğinden daha öte bir güzellik. Aklının alamayacağı kadar nimetler. Sevdiğin dostlar. Beraber olmak istediğin arkadaşlar. Hastalıksız, sınırsız, sonsuz, örselenmediğin, eleştirilmediğin bir hayat. Tiksinmeyeceğin, seni rahatsız edecek, kabullenemeyeceğin hiç bir şeyin olmadığı bir gelecek. Hâlbuki sen birkaç günlük zevkin için o güzelliklerin tümünü siliyorsun. Sahi sen kendini çok mu akıllı sanıyorsun.! Kendi aklının üzerinde bir akıl kabul etmiyormusun? Hâlbuki sen yokken de şu gördüklerinin tümü vardı.

Güneş, ay, rüzgâr, yeşillikler, su ve her şey. Sen tümünün ortasında var olan milyonlarca canlı gibi var oldun işte. Sana ne danışan oldu ne de sana özel tören düzenlendi. Milyonlarca varlıktan birisin sadece. Bu kadar sıradan. Bu kadar basit. Ama öte yandan da sanki her şey senin güzel, düzgün, temiz yaşaman için kurgulanmış. Başrol oyuncusu sensin. Senaryo senin etrafında dönüyor. Sahne, oyuncular, ışık, kostümler hep senin için. Ve sen bunların hiç birini yapmadın. Geldin, buldun ve oynuyorsun. Sence bunlar bir üstün aklın, büyük bir gücün ve kudretin eseri değil mi? Ne dersin? Bence geç kalıyorsun. Bak havada fırtına var. Denizdesin. Müthiş bir anafor ve dalga var. Siyah bulutlar geldi gelecek. Rüzgâr sert esiyor. Bu rüzgâr ve fırtına binlerce gemiyi yutar. Sahil ise ileride. Bekliyor. Gayret edersen fırtınadan önce sahile yanaşırsın. Hadi bakalım. Rotayı sahile, selamete, esenliğe kır.