Nefsi insanı doğru yoldan alıkoyup tuzağa düşürebilir. İnsan günah da işleyebilir ancak hiçbir zaman günahlarından dolayı Allah'ın rahmetinden, affediciliğinden ümidini kesmemelidir. Yapılması gereken, o günahı terk etmekle birlikte sammi i ve içten bir tövbedir...
İnsanoğlu günah işleyebilir. Belki işlememelidir, uyanık olmalıdır ama kötülüğe meyleden nefis vardır ve nefsi kişiyi tuzağa düşürebilir. Böyle bir durumda, günahtan tövbe geciktirilmemelidir ve tövbe içten olmalıdır. Günahtan tövbe eden şunlara dikkat etmelidir:
1- İşlediği günahı tamamen terk etmelidir.
2- İşlediği günahı dile getirmemeli, konuşmamalı, başkalarına anlatmamalıdır.
3- Kendisini günaha iten ortamlardan uzaklaşmalıdır.
4- İşlediği günaha benzer günahlardan da uzak durmalıdır.
5- Günahları konuşanları dinlemekten uzaklaşmalı, kulağıyla da günah dinlememelidir.
6- Yüreğinden günahı silmeli ve içinden böyle bir niyet geçirmemelidir.
7- Tövbesinde samimi olup olmadığını tartmalıdır.
8- Tövbesini yaşantısına yansıtmalıdır.
9- Kalbinin, niyetinin, ihlasının düzgün olup olmadığına bakmalıdır.
10- Tövbe etmeli ama tövbeye de aldanmamalıdır. Tövbesine sürekli devam etmelidir. Kur'an-ı Kerim övünmeyi, kendini öne çıkarmayı, takva sahibi olduğunu seslendirmeyi doğru bulmaz. Bu nedenle de şöyle buyurur: "Öyleyse kendinizi temize çıkarmayın. O sakınanı çok iyi bilir." (Necm, 32)
HZ. ÂDEM NASIL KURTULMUŞTUR?
1- Hatasını itiraf etmekle.
2- Pişmanlık duymakla.
3- Nefsini kötülemekle.
4- Tövbeye devam etmekle.
5- Rahmetten ümidini kesmemekle.