İşte Sabah Gazetesi yazarı Mahmut Övür'ün "Nobel Barış Ödülü kime verilmeli?" başlıklı yazısı
Siyasi pencereden bakmayan, ideolojik saplantılarından arınmış bir Nobel komitesi olsa, sizce 2020 yılında Nobel Barış Ödülü'nü kime verirdi?
Dünyada öne çıkan siyasi liderlere, aktörlere bakın ya da yardımsever sivil toplum örgütlerine, hiçbiri Başkan Erdoğan kadar ne "dünya barışı"na katkı sunmuş ne de mazlumlara sahip çıkmıştır.
Korona günlerinde Türkiye'nin yaptıkları ise inanılmazdı. Türkiye içeride sağlık altyapısı ve ordusuyla koronaya karşı müthiş bir mücadele verirken, dışarıya da dil, din, ırk ayrımı yapmadan, zengin-fakir ülke demeden yardım elini uzatıyordu.
Birileri görmezden gelse de tarih, birçok ülkeden yükselen şu teşekkürleri küresel çağın anlamlı bir dayanışma örneği olarak yazacaktır.
Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) Genel Direktörü Tedros Adhanom Ghebreyesus:
"Cumhurbaşkanı Erdoğan'ı komşu ve başka ülkelere (Covid-19) konusundaki katkılarından dolayı takdir ediyorum.
DSÖ, güçlü desteğinize minnettardır. Bu ortak tehdidin birlikte üstesinden gelmeyi umuyoruz."
Dünya Sağlık Örgütü Avrupa Bölge Direktörü Hans Kluge:
"Dünya Sağlık Örgütü adına, Türk hükümetinin göstermiş olduğu dayanışma için kendilerine şükranlarımı ilettim."
İtalya Dışişleri Bakanı Luigi Di Maio:
"Cumhurbaşkanı Erdoğan'a, Dışişleri Bakanı Çavuşoğlu'na ve bütün Türk halkına dayanışması için teşekkür ediyoruz."
Macaristan Dışişleri ve Dış Ticaret Bakanı Peter Szijjarto:
"Müteşekkiriz. Gerçek dost kötü zamanda belli oluyor"
İtalya'dan 10 yaşındaki Ernest Gabrielle Scrocchi:
"Bu zor günlerde yaptığınız yardım ve desteklerden dolayı çok teşekkür ediyorum. İtalya Türklere minnettar"
Bu tablo bile çok şey anlatıyor.
Türkiye, insanların ve ülkelerin kendilerini çok yalnız ve çaresiz hissettiği bir anda, elini uzatarak, Mevlana'nın, "Ümitsizliğin ardında nice ümitler var, Karanlığın ardında nice güneşler var" sözleriyle insanlığa umut veriyordu.
Bu tablo tesadüfen ortaya çıkmış değildi, çünkü Başkan Erdoğan'ın liderliğinde Türkiye'nin yürüttüğü "adalet ve merhamet" siyasetinin bir sonucuydu ve bir geçmişi vardı.
Arakan'dan Haiti'ye, doğal felaketlerden sosyal yıkımlara, dünyanın neresinde bir sorun yaşandıysa Türkiye, Kızılay ve AFAD'la oradaydı.
Yardım konusunda ABD ve Çin'i bile geride bırakıyordu. Ama en önemlisi Suriye'deki gibi çok sayıda kirli iç savaştan kaçan milyonlarca mülteciye kucak açmasıydı.
Bu dünya barışına katkıydı. Bu açıdan son İdlib meselesi başlı başına bir dönüm noktasıydı. Dünyanın en büyük devletleri sessiz kalırken, Türkiye, İdlib'i bombalayarak yok etmeye çalışan Rus ve Esat güçlerini durdurarak binlerce insanı ölümden, 2 milyonu aşkın insanı da mülteci olmaktan kurtardı.
Bu bile barış ödülü için yeterliydi aslında. Çünkü 100 yılı aşkın süredir özellikle siyasi liderlere verilen Nobel Barış Ödülü'nün Obama örneğinde olduğu gibi "siyaseten" verildiği biliniyordu.
Bu nedenle de sadece barış ödülü değil diğer Nobel ödülleri de son yıllarda ciddi tepki topladı.
Başkan Erdoğan da tepki gösterenlerden biriydi ve geçen yıl Nobel Edebiyat Ödülü'nün yazar Peter Handke'ye verilmesine sert tepki göstermişti:
"Irkçılığıyla övünen birinin ödüllendirilmesini asla kabul etmiyoruz. Nobel siyasileşmiştir."
Başkan Erdoğan, bu tepkisine rağmen siyasi ömrünü küresel barışa ve "dünya mazlumları"na adayan biri olarak gerçek anlamda barış ödülünü hak etmiyor mu?
Bu yüzden 2020 yılı Nobel Barış Ödülü Başkan Erdoğan'a verilmeli. Bunu da iki kez o ödülü alan BM Mülteciler Yüksek Komiserliği önermeli...
