Prof. Dr. Nihat Hatipoğlu kaleme aldı: Rabbimin rahmetini isterim

Peygamber Efendimiz, anlık bir haram bakışın hesabını vermekte zorlanan ve pişmanlıktan yataklara düşen bir delikanlıyı şöyle teselli etmişti: "Allah'ın ismi, günahlarından daha büyüktür." Affedilen o gencin son isteği ise Allah'ın rahmeti olmuştu. Bir haram bakış için böylesine pişmanlık duyan bir iman karşısında biz hangi noktadayız?

Hz. Peygamber (SAV) zamanında "Sulebe" isimli bir delikanlı, mescide son derece bağlı bir hayat yaşıyor. Bir gün Peygamberimiz (SAV) bu delikanlıyı bir yere gönderir. Delikanlı giderken, bir kapı aralığında yıkanan çıplak bir kadın görür. Bir an gözünü alamaz, sonra utanır. Hz. Peygamber'in yanına da gidemez. Kendi kendine şöyle der: "Ben harama bulaşmış bu gözle Peygamberimize nasıl bakacağım?" Genç, Efendimiz'in yanına gidemez. Medine'yi terk edip dağa çıkar. Peygamberimiz, Cebrail'in bilgilendirmesi üzerine Hz. Ömer'e ve Hz. Selman'a bu delikanlıyı bulmak üzere tarif edeceği yere gitmelerini emreder. İki sahabe yola çıkar. Bir çobana rastlayıp bu delikanlıyı sorarlar. Çoban der ki: "Siz herhalde gece yarıları mağaradan çıkıp haykıran delikanlıyı arıyorsunuz. O genç cehennemden kaçıyor." Hz. Ömer merakla sorar: "Sen bu delikanlının cehennemden kaçtığını nereden biliyorsun?" Çoban der ki: "Bağırmasından. 'Ya Rabbi! Senden utanıyorum. Günahımdan utanıyorum' diye bağırıyor." Hz. Ömer ve Hz. Selman, delikanlıyı yakalar ve ikna ederler. Hz. Ömer genci, Peygamberimiz (SAV) namazdayken mescide getirir. Efendimiz, delikanlıyı yanına çağırıp neden gittiğini sorar. Genç adam, günahlarından utandığını söyler. Peygamberimiz (SAV), "Bakara Suresi'nin 201. ayetini oku" der. Delikanlı: "Efendim günahım daha büyük." Peygamberimiz (SAV), "Allah'ın ismi, günahlarından daha büyüktür" buyurur. Sulebe eve döner ama hastalanır. Peygamberimiz, delikanlının evine gider. Delikanlının başını dizine koyar ama genç adam, "Bu günahkâr başı, mübarek dizinizden indirin, o buna layık değildir" der. Peygamber Efendimiz, "Canın bir şey istiyor mu?" diye sorar. O der ki: "Rabbimin rahmetini isterim." Hz. Cebrail bu gencin affedildiği haberini getirir. Efendimiz bunu haber verir. Delikanlı gözleri nemlenerek vefat eder. Efendimiz, delikanlıyı gömerken binlerce meleğin onun için geldiğini söyler. Bir haram bakışın hesabını verirken bu kadar zorlanan genç bir yürek ile günaha bunca dalmışken bunun umurunda olmayan on binlerce yüreği nasıl aynı terazide tartacaksınız?

"GECE YATAĞINA GİRDİĞİNDE AYET-EL KÜRSİ'Yİ OKU"
Ebu Hureyre (RA) anlatıyor: Resuli Ekrem (SAV) beni ramazanda toplanan fitreleri korumakla görevlendirmişti. Bir gece bir adam geldi, yiyecekleri avuçlamaya başladı. Adamı tuttum ve "Vallahi seni Peygamber Efendimizin huzuruna götüreceğim" dedim. Adam, "Ben çok fakir biriyim" deyince ona acıdım ve bıraktım. Sabahleyin Allah'ın Elçisi, "Ebu Hureyre, dün gece tutsağı ne yaptın?" diye sordu. Ben de "Ya Resulullah, ihtiyaç içinde bulunduğunu, çocukları olduğunu söyleyince haline acıdım ve serbest bıraktım" dedim. Peygamber Efendimiz (SAV), "O sana yalan söyledi, tekrar gelecek" buyurdu. Efendimizin (SAV) bu sözü üzerine onu gözetlemeye başladım. Adam geldi ve yine yiyecekleri avuçlamaya başladı. Ona, "Ben seni Allah'ın elçisinin huzuruna çıkaracağım" dedim. Adam, "Ne olur beni bırak, gerçekten yoksul biriyim. Beni bırakırsan bir daha gelmem" dedi. Ben de acıdım ve onu salıverdim. Sabah olunca yine Resulullah (SAV), "Ebu Hureyre, dün gece tutsağı ne yaptın?" diye sordu. Ben de "Ey Allah'ın elçisi, bana yine ihtiyaç içinde bulunduğunu, çocukları olduğunu söyledi. Ben de acıdım ve onu bıraktım" dedim. Efendimiz (SAV) gülümsedi ve "O sana kesinlikle yalan söyledi, tekrar gelecek" buyurdu. Ben de yine gelmesini bekledim. Gerçekten de geldi ve yine gizli gizli yiyecekleri avuçlamaya başladı. Onu tekrar yakaladım ve "Seni mutlaka Peygamber Efendimiz'in (SAV) huzuruna çıkaracağım" dedim. Bu defa bana, "Beni bırakırsan sana çok faydalı sözler öğretirim. Gece yatağına girdiğinde Ayetel Kürsi'yi oku. O zaman Allah senin yanına devamlı bir koruyucu verir, sabaha kadar da şeytan sana yaklaşamaz" dedi. Öğrettiği cümleler üzerine onu salıverdim. Sabah olunca Peygamber Efendimiz (SAV), "Tutsağı dün gece ne yaptın?" dedi. Ben de "Ey Allah'ın elçisi, o adam bana fayda verecek bazı sözler öğreteceğini söyleyince onu serbest bıraktım" dedim. Efendimiz (SAV), "Neymiş o sözler?" diye sordu. Ben de "Yatağına girince, 'Allahu lâ ilahe illa hüvel' hayyü'l kayyum'u başından sonuna kadar oku, o zaman Allah senin yanına devamlı bir koruyucu verir, sabaha kadar şeytan sana yaklaşamaz" dediğini söyledim. Efendimiz (SAV), "Kendisi yalancı olduğu halde bu sefer sana doğru söylemiş. Üç gecedir kiminle konuştuğunu biliyor musun Ebu Hureyre?" "Hayır, bilmiyorum ya Resulullah" dedim. "O şeytandı" buyurdu.